Pani Raczyńskiej udało się wydać Ameikę za bogatego aptekarza z Leszna. Kwiryna odwiedza koleżankę, ale niewiele mają sobie do powiedzenia. Kwiryna kupuje kamienicę. Pomimo wielkiej miłości do męża, zapisuje dom wyłącznie na siebie, gdyż boi się jego rozrzutności.
Aptekarz wybiera się z żoną i teściową na pogrzeb prezydenta Narutowicza. W czasie uroczystości pogrzebowych Amelka nagle mdleje. Zmartwiona pani Raczyńska podejrzewa u córki anemię. Bronka pracuje jako sekretarka w Towarzystwie Dobroczynności. Jej zwierzchniczką jest Magdalena Piędzicka - żona Ignasia. Panie działające w Towarzystwie skarżą się, że ładna sekretarka "bałamuci" im mężów. Magdalena zaprasza Bronkę do domu i prosi, aby zmieniła swoje zachowanie. W odpowiedzi na zarzuty dziewczyna składa wymówienie. Gdy opuszcza dom Piędzickich, zauważa ją Ignaś. Amelka z nudów zaczyna szyć sukienki dla sierot i odnosi je na plebanię. Tam poznaje Andrzeja, bratanka proboszcza i zaczyna z nim flirtować. Kolporter gazet Gończyk donosi o tym służącej księdza. Zaniepokojony proboszcz postanawia natychmiast wysłać Andrzeja z Warszawy. Amelka ciężko przeżywa rozstanie z młodym człowiekiem. Nie zauważa nawet, że mąż przyjął do pracy nowego, przystojnego prowizora.
W biurze adresowym Ignacy odnajduje miejsce zamieszkania Bronki. Odżywają dawne uczucia. Dziewczyna ulega mu bez oporów.
Pogłębia się konflikt między Kwiryna a Romanem, który uważa, że żona przywiązuje zbyt wielką wagę do pieniędzy. Pragnie bardziej korzystać z życia. Zaprasza Kwirynę do nocnego lokalu, gdzie spotykają aptekarza i Amelkę. Wśród fordanserek Roman nagle spostrzega blondynkę z Mylnej, obiekt zazdrości Kwiryny. Jest oburzony, sądzi, że gdyby w swoim czasie pomogli jej finansowo, nie musiałaby wykonywać upokarzającego zawodu. Rozgoryczona Kwiryna opuszcza lokal...
[Joanna Piątek / Filmowy Serwis Prasowy 1986/1]
Na podstawie powieści Poli Gojawiczyńskiej pod tym samym tytułem.
B↴
Inne tytuły: "Apple Tree of Paradise"
Produkcja: 1985
Premiera: 14 kwiecień 1986
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
Bronka Mossakowska
Kwiryna
Amelka Raczyńska
Roman, mąż Kwiryny
Ignacy Piędzicki, kochanek Bronki
aptekarz Filip, mąż Amelki
Raczyńska, matka Amelki
Jan Cichocki, prowizor w aptece męża Amelki, jej kochanek
ciotka Kwiryny
Magdalena Piędzicka, żona Ignacego
klientka sklepu Kwiryny, fordanserka
Katarzyna, służąca Amelki
Kleofas Gończyk
gość u Amelki
-
-
Aniela Tisowa, gospodyni Cichockiego
-
-
-
-
żona wynajmującego mieszkanie od Kwiryny
-
-
-
pracownica apteki
obrońca Amelki
lekarz Romana
-
mieszkaniec zawalonej kamienicy Kwiryny
uczestnik odczytu Piędzickiej
sędzia na procesie Amelki
prokurator oskarżający Amelkę
ksiądz, opiekun Andrzeja
-
-
-
-
mężczyzna wynajmujący mieszkanie od Kwiryny; nie występuje w czołówce
Andrzej; nie występuje w czołówce
inżynier; nie występuje w czołówce
uczestnik odczytu Piędzickiej; nie występuje w czołówce
mężczyzna pod Mostem Poniatowskiego podczas zamachu majowego; nie występuje w czołówce
i inni
Notatki:
Powieści „Dziewczęta z Nowolipek” i „Rajska jabłoń” po raz pierwszy ukazały się drukiem w latach 1930-ch. Autorka, wykorzystując własne doświadczenia i wspomnienia, opisała dzieciństwo i młodość kilku przyjaciółek, mieszkanek warszawskiej dzielnicy Nowolipki. Po raz pierwszy powieść „Dziewczęta z Nowolipek” przeniesiona została na ekran w 1937 roku przez Józefa Lejtesa, który miał planować także realizację „Rajskiej jabłoni”, jednak z nieznanych przyczyn do tego nie doszło.
Po raz pierwszy powieść przeniesiono na w 1970 roku, jako cztero-częściowy mini-serial teatru telewizji w reżyserii Stanisła Wohla, który obejmował także „Dziewczęta z Nowolipek”.
Film miał premierę równocześnie z filmem „Dziewczęta z Nowolipek” tej samej reżyserki i był sugerowany do obejrzenia w tym samym czasie. Większe kina oferowały także bilety po zniżkowej cenie na obejrzenie obydwu filmów na raz, a ich projekcja była tak zaplanowana, aby seanse „Dziewcząt z Nowolipek” rozpoczynały się w tej samej sali, ok. 15 minut po zakończeniu projekcji „Rajskiej jabłoni” (w tamtych latach - gdy kina-multiplexy z wieloma ekranami/salami jeszcze nie istniały w Polsce - była to rzadka praktyka, zwykle zarezerwowana jedynie dla długich filmów dwuczęściowych).
IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
02.181114
(POL) polski,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz